MEDYAGÜNDEM- Fazıl Say’a yargılandığı ‘dini değerlere hakaret’ davasından 10 ay hapis cezası çıkması üzerine “akbabalar” yine ortalığı karıştırmaya başladılar.
Fazıl Say’ın aldığı ceza üzerinden yine bir “ifade özgürlüğü krizi” yaratmanın telaşına girdiler.
Vay efendim neymiş?
“Fazıl Say’a verilen hapis cezası utanç verici” imiş… “Başbakan Erdoğan’a şiir okuduğu için verilen cezanın mantığı ile aynı” imiş…
Oysa bir dine, inanca, inançlar sistemine, kutsal değerlere hakaret etmek, küfretmek AİHM kararlarıyla da sabit olan bir suçtur. Asla fikir özgürlüğü kapsamında ele alınmamaktadır.
Fazıl Say’a verilen ceza da işte o kapsamda verilmiştir.
Dine hakaret etmek, dini değerlere saldırmak ne zaman “fikir özgürlüğü” kapsamına girdi?
Ama Türkiye’de zerre kadar “özgürlük” umurlarında olmayanlar yine bir kriz için akbaba gibi saldırdılar…
Ama bu kez yine çuvalladılar…
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) kapı gibi içtihat niteliğinde iki kararı var.
Birincisi “Otto Preminger” olarak bilinen karar. Orada şöyle deniliyor:
“Hıristiyanlığa ve İsa’ya hakaret içeren film fikir özgürlüğü kapsamında değerlendirilemez. Avusturya yasaklamakta haklıdır.”
İkincisi “Yasak Tümceler kararı”… AİHM’in kararında, “Bu kitap Allah’a ve dine hakaret içeriyor. Fikir özgürlüğü İslam’a hakareti içermez. Türkiye yasaklamakta haklıdır.” deniliyor.
Peki nedir bu kararların ayrıntıları?
AİHM’nin, “Otto-Preminger” kararı, Hıristiyan dinine hakaret içeren yayınların “fikir özgürlüğü” kapsamında değerlendirilemeyeceğini gösterirken, Türkiye’ye karşı açılmış olan “İ.A” davasında alınan karar da Müslümanlığa hakaret olabilecek yayınların ifade özgürlüğü kapsamına girmediğini ortaya koydu.
Avusturya’ya karşı açılan “Otto-Preminger” davası, bir film yapımcısının Hıristiyan dinine ve İsa’ya hakaret içeren bölümlerin yer aldığı bir filmin yasaklanması sonrası AİHM’ye yansıdı. O yıllarda Komisyonun baktığı dava, 1994 yılına ait. Merkezi Innsbruck’da bulunan film şirketinin, “Das Liebeskonzil” adlı yapımında İsa ve Hıristiyanlık aleyhinde bölümler yer aldı. Katolik derneklerinin başvurusu sonrası film yasaklandı ve konu Avrupa İnsan Hakları Komisyonu’na götürüldü. Strasbourg Mahkemesi, 2006 yılında dine hakaretin fikir özgürlüğü kapsamında değerlendirilemeyeceği kararı aldı ve Avusturya makamlarına hak verdi.
Bir diğer karar ise, Türkiye aleyhinde açılmış olan “İ.A” davası. Fransa’da yaşayan 1960 doğumlu ve “Berfin” adlı yayınevinin sahibi İ.A, 1993’te Abdullah Rıza Ergüven’e ait “Yasak Tümceler” adlı bir kitap yayınladı. Kitap, Allah’a ve dine hakaret içerdiği gerekçesiyle 1994 yılında yasaklandı, konu 1998’de AİHM’ye ulaştı. Mahkeme geçen yıl aldığı kararda, kitabı yasaklayan Türkiye’yi haklı buldu. Fikir özgürlüğünün, İslam dinine hakaret etmeyi kapsayamayacağını belirtti ve başvuruyu reddetti, “Otto-Preminger” kararını da içtihat olarak gösterdi.
Ekşisözlük internet sitesinin yazarı A.M.S’ye yazısında dini değerleri aşağılayan ifadeler kullandığı gerekçesiyle açılan davada da Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) ‘Otto-Preminger Institut (OPI)’ davası örnek gösterilmişti.
Türkiye’de maalesef dertleri “üzüm yemek” olmayanlar yine hakkaniyetten ve vicdandan nasibini almamış yorumlarıyla ortalığı velveleye verdiler…
Bir kere de ezber bozup, “Dini değerlere saldırmak fikir özgürlüğü olmamalıdır” diyemediler.. Bir kez daha dine olan düşmanlıklarını böyle açık ettiler.
medyagundem.com
